سنجش نابرابری در کلانشهر شیراز با استفاده از شاخص پاندی و نتوانی

نابرابری درآمدی محاسبه شده با استفاده از ضریب جینی دیدگاه محدودی از نابرابری رایج در جامعه را نشان می دهد. این پژوهش به سنجش نابرابری در شهرها با استفاده از شاخصی ترکیبی که از نابرابری­های درآمدی، مرگ و میر و استانداردهای زندگی مشتق شده می ­پردازد و ضمن نقد ضریب جینی روش جدیدی برای اندازه­گیری نابرابری اقتصادی- اجتماعی با استفاده از شاخص ترکیبی کیفیت زندگی ارائه می­دهد. ضریب جینی توزیع درآمد تنظیم شده ی کیفی به عنوان معیار نابرابری اقتصادی- اجتماعی معرفی می شود. الگوی پیشنهادی با استفاده از داده­های امید به زندگی دهک­های درآمدی در مناطق شهری توضیح داده می شود. پژوهش از نوع کمّی- تحلیلی بوده و قلمرو پژوهش را مناطق نه گانه ی شهر شیراز در سال 1390 تشکیل می­دهند. با استفاده از داده­های میدانی که از سرپرستان خانوار (384 خانوار) جمع­آوری شده، وضعیت دهک­های درآمدی در مناطق کلانشهر شیراز مورد تحلیل قرار گرفته است. جامعه ی آماری از خانوارهای شهر شیراز که تعداد آنها طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1385 برابر با 344533 خانوار بوده است، تشکیل   می­شود. حجم نمونه ی پژوهش با توجه به دهک­های درآمدی محاسبه ­شده و روش نمونه­گیری به صورت تصادفی و متناسب با حجم خانوارها در مناطق نه گانه ی شیراز بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که شاخص نابرابری در منطقه ی مورد مطالعه از آنچه با معیار سنتی ضریب جینی و دیگر شاخص­های نابرابری درآمدی نشان داده می­شود، بیشتر است.